معمای پیچیده یا واقعیتی روشن!

دوازده سال از حادثه حمله به برج های دو قلوی سازمان تجارت جهانی در نیویورک آمریکا می گذرد. در طول این دوازده سال دیدگاه های مختلف و متفاوتی میان کارشناسان، صاحب نظران غربی و حتی سیاستمداران و دیپلمات ها پیرامون اتفاقاتی که در یازده سپتامبر 2001 به وقوع پیوست ارائه گردیده است.
بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان مسائل بین المللی از حادثه یازده سپتامبر با عنوان یکی از «ابهام آلودترین» حوادث در تاریخ مسائل سیاسی و امنیتی جهان معاصر یاد می کنند، که کماکان در هاله ای از ابهام باقی مانده است؛ ضمن اینکه یازده سپتامبر را مصداق کامل و بارز رفتارها و تبلور سیاست های افزون خواهانه و توسعه طلبانه آمریکایی می دانند که در چارچوب آن، دولتمردان آمریکا توانستند به تعریفی جدید از منافع راهبردی و مبانی امنیتی خود بپردازند.
ضمن اینکه آن را به عنوان یک ابزار توجیه کننده برای اقدامات مداخله جویانه شان در سرتاسر به خدمت گرفته اند. فلذا وقوع حادثه یازده سپتامبر که در جای خود نشانگر هویت و ماهیت رفتارها، انگاره ها و رویه های آمریکایی در نظام بین الملل است، بدنبال خود بازتعریفی جدید از معنا و مفهوم منافع ملی در صحنه های بین المللی برای ایالات متحده به وجود آورد.
از این رو یازده سپتامبر تغییراتی اساسی در بسیاری از مفاهیم موجود برای آمریکایی ها به وجود آورد. از جمله این مفاهیم، «امنیت» بود که دولت بوش برای مقابله با آسیب پذیری خود به تحریف آن پرداخت. برای حفظ قدرت آمریکا و پیشگیری از حملات آینده، دولت آمریکا برای خود حق جدیدی تحت قوانین بین المللی برای خلع سلاح از طریق «دفاع از خود یا حق پیشگیری» نسبت به هر کشوری که تهدیدی به شمار می رود قائل شد و حتی مفهوم آزادی را به «آزادی از ترس» بدل کرد و آن را مهم ترین آزادی و سیاست حقوق بشر آمریکا اعلام نمود و در مفهوم تروریسم هم تغییراتی را به وجود آورد.

برای هیچ کس پوشیده نیست که یازده سپتامبر امروزه بیشتر به عنوان رویدادی شناخته می شود که برای پیشبرد و تحقق اهداف منافع آمریکایی ها برای تحکیم جایگاه هژمونی جهانی خود بیش از پیش مورد بهره برداری قرار گرفته است. حال در این راستا پرسشی که به ذهن می رسد این است که اساساً یازده سپتامبر چرا و چگونه و با چه انگیزه و یا انگیزه هایی به وجود آمد و کوتاه آنکه نیروی انگیزنده در وقوع این سناریو چه بوده است؟

باید گفت که حادثه یازده سپتامبر از ابعاد مختلف و زوایای گوناگون قابل بررسی است؛ حادثه ای که براساس قرائن و منابع مستند و موثق ارائه شده در این یک دهه، به طور حتم و یقین توسط خود آمریکایی و با همکاری صهیونیست های افراطی در قالب یک سناریوی کاملاً پیچیده و از پیش طراحی شده در روز یازدهم سپتامبر به وقوع پیوست.
در این روز 4 فروند هواپیمای مسافری که از بوستون، لس آنجلس و نیوجرسی به مقصد 4 شهر مختلف در حرکت بودند، در یک زمان ربوده شده و به مقصد کاخ سفید و پنتاگون که نماد قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی ایالات متحده آمریکا بود پرواز نمودند. نخستین هواپیما در ساعت 8:45 صبح خود را به یکی از برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی کوبید و وارد طبقه 73 آن شد و هواپیمای دوم کمتر از 20 دقیقه بعد خود را به ساختمان دیگر زد و پس از مدت کوتاهی برج های دوقلو 118 طبقه‌ای با ارتفاع 410 متر در مقابل چشم همگان فرو ریختند.
در همین زمان جورج دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا در محلی بود که همگان را به یاد عطوفت و مهربانی می انداخت. او در این ساعت در مدرسه‌ای و در جمع دانش آموزان دبستانی در حال گفتگو بود، جایی که هیچ کسی به نقشه های شوم او و اربابان صهیونیست اش شک نکند و او را در حالتی صلح طلب و معصومانه به نمایش بگذارد.
نکات قابل تأمل درباره ریزش برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی
نکات قابل تأمل فراوانی را درباره انفجار برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی که به حادثه یازده سپتامبر معروف شده است می توان مورد شناسایی قرار داد. در این راستا نکته نخست این است که بر اساس یک طرح، چندین شبکه تلویزیونی و فرستنده‌های آن ها به طور کاملاً تصادفی! در نزدیکی های برج های دوقلو در حال فعالیت بودند و لحظه برخورد دو فروند هواپیمای مسافربری را به تصویر کشیدند و از آن مهمتر این که بر اساس آمار منتشر شده نزدیک به 2 هزار یهودی در این دو برج فعالیت داشتند، اما بر اساس یک هماهنگی به عمل آمده هیچ کدام از این افراد در روز حادثه در محل کار خود حاضر نشدند و هیچ گاه معلوم نشد که علت غیبت همزمان این افراد چه چیزی بوده است.
نکته دوم اینکه اگر بپذیریم که آژانس امنیت ملی آمریکا که مدعی شنود مکالمات در کل جهان است یا سازمان سیا که متخصص انواع ترور، توطئه، انفجار و آشوب است، چطور از وقوع این حادثه بزرگ بی خبر بوده‌اند؟!
نکته سوم و البته بسیار مهم در رابطه با کم و کیف و چگونگی انفجار برج های دوقلو و مقایسه آن با انفجار ساختمان وزارت دفاع است. در این باره لازم به توضیح است که برج های دوقلو بیش از 30 سال قبل بر اساس طرح «مینورو یاماساکی» ساخته شده و در قرن 21 تقریباً قدیمی محسوب می شدند و حتی بدون نظارت و مجوز شهرداری احداث شده  بودند! امری که در محله مهم منهتن کاملاً استثنایی است. حال سؤال این است چطور ممکن است برخورد هواپیما موجب فروریختن 2 برج 110 طبقه شده، اما چگونه در برخوردی مشابه با ساختمان وزارت دفاع آمریکا یعنی پنتاگون حتی یک ضلع کامل از ساختمان پنتاگون فرو نریزد؟!
و نکته دیگر اینکه برج های دوقلو ظاهراً بر اثر اصابت هواپیما دچار انفجار شدند، در حالیکه یک بالگرد هم برای کمک به مردم یا اطفاء آتش در محل حاضر نشد، اما چند بالگرد مشغول فیلمبرداری از فاجعه شدند!! از این رو براساس دلایل، شواهد و قرائن موجود یک فرضیه این است که سیا، رایانه هواپیما را قبل از پرواز در مسیر اصابت به برج ها تنظیم و بعد از برخورد، نیم ساعت صبر کرده تا مردم از صحنه فیلم و عکس بگیرند. سپس با انفجار سریع و مرحله به مرحله مواد منفجره که از قبل در پی، پایه ها و طبقات کار گذاشته شده بودند برج ها را تخریب کرد. و در مراحل بعدی شبکه سی ان ان هم پس از پخش فیلم های مربوط به انفجار برج ها تصاویر 10 سال قبل شادی فلسطینی ها را پخش کرد. سپس بازیگر بن لادن از طریق نواری در شبکه الجزیره که صحت آن را سیا تأیید کرد از حملات بعدی القاعده خبر داد تا مسؤلیت 11 سپتامبر متوجه مسلمانان  شود. آنگاه بوش، اسلام را به جنگ صلیبی تهدید کرد.

تندروهای صهیونیستی طراحان اصلی حادثه یازده سپتامبر
بی شک و مبتنی بر مستندات موجود صهیونیست ها در به وجود آمدن سناریوی یازده سپتامبر در کنار بوش پسر و حلقه مشاوران وی نقش اصلی را بازی کردند و با توجه به اهداف و منافعی که داشتند به مثابه موتور محرکه این سناریو عمل نمودند. نقشی که سیاستمداران آمریکایی هنوز که هنوز است به آن اعتراف نمی کنند. آن هنگام که آریل شارون، نخست وزیر سابق رژیم نامشروع عبری، به شیمون پرز گفت که «ما آمریکا را کنترل می کنیم»، در حقیقت چیزی جز بیان تفکر اسرائیلی در رابطه با ایالات متحده نبود. اگر اسرائیل نمی دانست که بیشتر جنبه های پوشش این عملیات تحت کنترل آن هاست، دست به طراحی چنین سناریویی نمی زد.
تا به اکنون بارها فاش شده که حادثه 11 سپتامبر یک کار مشترک آمریکای و اسرائیلی بوده است. براساس شواهد موجود در این باره نیز گروهی کوچک از تندروهای صهیونیستی بلندپایه در طراحی حملات 11 سپتامبر ایفای نقش نمودند. در مرکز این گروه، «شیمون پرز» تروریست ارشد اسرائیلی قرار داشت که هم اکنون رئیس رژیم اسرائیل است. همچنین رهبران دیگر اسرائیلی مانند «ایهود اولمرت» نخست وزیر سابق و «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر کنونی رژیم اسرائیل در این گروه قرار داشتند.گروه یادشده شامل «ایهود باراک» وزیر جنگ و دیگر اعضای تشکیلات اطلاعاتی رژیم اسرائیل نیز می شد.
طوری که صهیونیست ها همه جنبه های اصلی ماجرای 11 سپتامبر را کنترل می کردند. «مایکل چرتوف»، یک اسرائیلی تمام عیار و فرزند یکی از مأموران موساد، بخش تحقیقات را کنترل و بر نابودی شواهد مهم نظارت می کرد. رسانه های صهیونیستی، به خصوص نیویورک تایمز، فاکس نیوز، سی ان ان، تایم وارنر، و بی بی سی همگی در پوشاندن و تفسیر نادرست رویدادهای 11 سپتامبر شرکت داشتند. یک حامی فداکار اسرائیل به نام «آلوین هلرشتاین» هم همه دادرسی های مربوط به قربانیان 11 سپتامبر را تحت نظر داشت. خلاصه اینکه عوامل صهیونیست، در این ماجرا کاخ سفید و کنگره آمریکا را کنترل می کردند.
دستاوردهای یازده سپتامبر برای آمریکا و غرب!
پس از گذشت دوازده سال از وقوع یازده سپتامبر، بسیاری از تحلیل‌گران مسائل سیاسی و بین المللی حقایقی را فاش کرد‌ه‌اند که نشان می‌دهد این حادثه نه یک اتفاق غیرقابل پیش بینی و تصادفی بلکه سناریوی کاملاً طراحی شده بود که دقیقاً در راستای منافع راهبردی آمریکا به وقوع پیوست. چرا که ایالات متحده در طی سال های اخیر و بدنبال وقوع این حادثه سودهای اقتصادی، نظامی و سیاسی سرشاری را به خاطر اعلام سیاست‌های بین‌المللی‌اش و هم چنین الزام بسیاری از کشورها در جهت همسویی برای مقابله با آن چه تروریسم ‌خوانده شد، به دست آورده است.
از سوی دیگر، دور شدن اذهان عمومی از مسئله‌ صلح خاورمیانه، طرح ریزی حمله به افغانستان، ساقط کردن رژیم حاکم عراق و مشروعیت بخشیدن به حضور نظامی در این کشور، فروش بالای تسلیحات نظامی به سایر کشورهایی که از ترس وقوع چنین حملاتی به کشورشان درصدد تقویت بنیه‌ نظایم‌شان بودند و در نهایت به دست آوردن بهانه‌ای همیشگی برای تهدید کشورهایی که تروریست خوانده می‌شوند، دستاوردهای دیگری بوده است که متعاقب وقوع یازده سپتامبر نصیب آمریکا شده است؛ به گونه‌ای که شاید به توان به جرات گفت، یازده سپتامبر نقطه‌ عطفی را در سیاست‌های خارجی آمریکا رقم زد تا این کشور به قول نوام چامسکی نظریه پرداز مشهور، بهانه و فرصتی همیشگی برای اجرای طرح‌های دراز مدت کنترل منابع اقتصادی جهان به دست آورد.

نکته دیگر در این رابطه این است که تحقیقات نشان می‌دهد، حملات یازده سپتامبر تإثیر مستقیم بر کنترل تسلیحاتی و روابط امنیتی بین‌المللی گذاشت و موجب شد تا بسیاری از کشورها درصدد تقویت جایگاه نظامی‌شان برآیند؛ از آنجایی که جمهوری خواهان آمریکا که تفکرات نظامی و جنگ طلبانه را بر ایده‌های اقتصاد گرایانه‌ ترجیح می‌دهند، جذب بازارهای تسلیحاتی و نظامی به عنوان یکی از اهدف بلند مدتشان محسوب می‌شده است. ضمن اینکه حادثه‌ یازده سپتامبر چنان ترسی را در نزد سایر کشورهای جهان موجب شد تا بسیاری از این کشورها با خرید فن آوری‌های نظامی پیشرفته، سعی کردند تا از وقوع حوادث مشابه جلوگیری کنند. آمریکا نیز از این فرصت مناسب استفاده کرده و با فروش تسلیحات نظامی به این کشورها، سودهای چندین میلیارد دلاری به دست آورد.
بنابراین گذشت دوازده سال از وقوع حادثه‌ یازده سپتامبر و بررسی ابعاد گوناگون و شرایط اقتصادی، نظامی و سیاسی حاکم بر جهان و جنگ‌هایی که پس از این حادثه در افغانستان و عراق رخ داد و در نهایت، قرار گرفتن ایران، کره‌ شمالی و عراق در محور شرارت بوش، بسیاری را بر آن داشت تا اعتراف کنند حادثه‌یازده سپتامبر برای آمریکا، برنامه‌ای از پیش طراحی شده و در راستای جلب نظر سایر کشورهای جهان و کسب منافع سرشار اقتصادی و نظامی بوده است.
ارزیابی نهایی
به دنبال سناریوی یازده سپتامبر، دولت آمریکا کشورهای جهان را به دو دسته تقسیم کرد: «یا با ما و یا علیه ما». کشورهایی که در راستای منافع آمریکا حرکت کنند دوست آمریکا محسوب شده و کشورهایی هم که از سیاست های آمریکایی تخطی کنند دشمن و تروریسم شمرده و تنبیه خواهند شد! پس از یازده سپتامبر آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم به افغانستان حمله نمود و سپس به عراق هجوم آورد تا سلاح های کشتارهای دسته جمعی این کشور را نابود سازد.
سناریوی یازده سپتامبر سبب شد که آمریکا از ابعاد گوناگون اقتصادی، فروش تسلیحات نظامی و با تبلیغ اسلام هراسی به سودهای سرشاری دست یابد. این حادثه باعث گردید بسیاری از کشورهای جهان نظیر کشورهای اروپایی و شرق آسیا از آن جا که آمریکا را یکی از قدرت‌های برتر نظامی و اقتصادی جهان می‌خوانند، بر آن شدند تا با گسترش دامنه‌ی ارتباطاتشان با آمریکا، عرصه را برای وقوع موارد مشابه تنگ کنند.
از آن جمله می‌توان به همکاری چین با این کشور به رغم اختلافات فراوان، پس از حملات یازده سپتامبر اشاره کرد که از دوران جنگ سرد تاکنون بی سابقه بوده است. در واقع این دقیقاً همان چیزی بوده که آمریکا به عنوان یکی از دستاوردهای نظامی و سیاسی از حوادث 11 سپتامبر خواستار آن بوده است.
بنابراین به نظر می‌رسد که حادثه 11 سپتامبر 2001 و یا صحیح تر بگوییم سناریوی یازده سپتامبر به خوبی توانست موقعیت غرب بویژه آمریکا را در جهان تحکیم کند و قدرت‌های منطقه‌ای نظیر چین و روسیه را تحت الشعاع رهبری آن قرار بدهد. پس از این حوادث بود که آمریکایی‌ها با حمایت همه جانبه اروپایی‌ها منطقه را به لحاظ سیاسی و استراتژیک تسخیر کردند.
حال سؤال اصلی از آمریکایی ها این است که به اندازه کافی با پر و بال دادن های واهی به سناریوی خودساخته یازده سپتامبر موجب فریب افکار عمومی جهانی شده اند! فریبی که بیش از هرچیز موجب رو شدن دست خود امریکایی ها شده است. اما در حال حاضر نه بن لادنی هست و نه صدامی و نه...دیگر چه ضرورتی به حضور سربازان آمریکایی در غرب آسیا هست؟! پرسشی که پاسخ آن مهر تأییدی بر واقعیات ناگفته حادثه یازدهم سپتامبر سال 2001 میلادی است. واقعیاتی که حقیقت آن صرفاً در ناگفته ماندن آن به وضوح قابل مشاهده است.
در کل با گذشت دوازده سال از حادثه‌ تکان دهنده یازده سپتامبر هنوز نیز ابهامات فراوانی پشت پرده این رویداد بزرگ وجود دارد. حادثه‌ای که باعث کشته شدن بیش از 3000 تن شد و میلیاردها دلار خسارت مالی به جای گذاشت، هنوز نیز با شبهاتی روبرو است که هیچ کس تاکنون پاسخ شفاف و واقعی را در مورد علل و عاملان واقعی آن ابراز نکرده است.